Kwintet Wojciecha Majewskiego zadebiutował w roku 2001 zaskakującą i gorąco przyjętą płytą „Grechuta”. Dwa lata później, w zmienionym składzie, zespół nagrał album „Zamyślenie”, który w roku bieżącym pojawił się w wersji odświeżonej i wzbogaconej o nagrane dekadę później wersje dwóch solowych utworów pianisty.
„Zamyślenie” ceni się, pamięta o nim. Mam jednak wrażenie, że pomimo to do płyty tej wraca się zdecydowanie zbyt rzadko. A przecież atutów ma to wydawnictwo bez liku. Chociażby sam zespół złożony z wytrawnych muzyków. Robert Majewski na trąbce, Tomasz Szukalski na saksofonie, sekcja rytmiczna z legendarnym Palle Danielssonem i Michałem Miśkiewiczem. Wreszcie gościnny występ Grzegorza Turnaua, śpiewającego finałową piosenkę do tekstu Bolesława Leśmiana. Nie popadając w przesadę można skład ów nazwać gwiazdorskim.
Nie bez znaczenia pozostaje świetna muzyka. W większości autorstwa lidera kwintetu (znakomite, trzyczęściowe „Pożegnanie”, kapitalnie zagrane solo w „Pożegnaniu Strawińskiego”). Okraszona utworami klasyków: Komedy, Niemena i Grechuty. Wybranymi rozważnie, poza niemenowską kompozycją raczej mało znanymi i ogranymi (bo przecież renesans „Niekochanej”, tu połączonej z tytułowym „Zamyśleniem” Majewskiego w jedną całość, nadejdzie dopiero wiele lat później przy okazji wiadomego albumu zupełnie innego muzyka).
Wreszcie rewelacyjne wykonanie. Fantastyczny Szukalski, kapitalnie współpracujący i uzupełniający się z Robertem Majewskim. Wspaniały w utworze „Bema pamięci rapsod żałobny”, porywająco rozegranym w duecie fortepian/saksofon. Wspomniany Robert Majewski, świetny – co już nadmieniałem – w kooperacji z saksofonem. Bezbłędnie prezentujący się kolejny duet Danielsson/Miśkiewicz. No i oczywiście sam lider Wojciech Majewski. Perfekcyjny w prezentacji solowej, w duetach i w przewodzeniu całemu zespołowi.
Znakomita płyta, którą przede wszystkim nie odbiera się jako archiwalną ciekawostkę. To także dzisiaj świeża, oryginalna i wyróżniająca się propozycja. Bez problemu mogłaby się ukazać jako nowość i szybowałaby wysoko w rocznych podsumowaniach. Warto skorzystać więc z pretekstu wznowienia i odświeżyć znajomość z „Zamyśleniem”.
Krzysztof Komorek
